Sultan Veled Hazretlerinden nakledilmiştir ki:
Bir gün babam:
“ Şeyh Selahaddin’in yanında Mevlana Şemseddin Tebrizi’yi, Çelebi Hüsameddin’in yanında da Şeyh Selahaddin’i anmayınız.
Her ne kadar onların nurları arasında tam bir birlik var ve bir fark yoksa da, İlahi kıskançlık faaliyettedir.
Anmak doğru olmaz, çünkü şeyhlerin edeb ve terbiyesi budur “ buyurdu.
***
ARİFLERİN MENKIBELERİ, Şark İslam Klasikleri 29,
Ahmet Eflaki, M.E B. YAYINLARI 489
***
Neler öğrendik:
1. Bir büyüğün yanında diğer bir büyüğün adını anmamamız gerektiğini öğrendik.
2. Tanrı nurlarına sahip olanları birbiriyle karşı karşıya getirmekten, mukayeseye meydan vermekten kaçınmamız gerektiğini öğrendik.
3. İlahi kıskançlığı bilmemiz edebini bilmemiz gerektiğini öğrendik.
İLAHİ KISKANÇLIK
Tanrı kıskançtır.
Kendisinden daha fazla sevilen her ne varsa yok eder.
Tanrı kıskançtır.
Kendisine ortak koşanları (Şirk), başka bir şeye daha fazla değer verenleri yok eder.
Tanrı huyuyla huylanmış (Tanrı rengine bürünmüş, tek renk olmuş) Tanrı erleri de kıskançtır.
İlahi kıskançlık birbirini çekememezlik yüzünden olmaz.
İyi anlaşılma olmadığı zaman olur.
Her Tanrı nuruna sahip Tanrı eri bulunduğu ortama ve kişilerin anlayış seviyesine göre Tanrı emrini anlatır.
Tanrı emri özü değişmediği halde o ortamda bulunan kişileri hazırlamak için bu kişilerin anlayabileceği şekle getirildiğinden farklılık gibi görünür.
Bir ifade değişikliğinin diğer ifadeye üstünlüğü üzerinden söz edilirse kıskançlık, kırgınlık, öfke oluşur.
Özü aynı olmasına rağmen değişik pencereden ve uzak ve yakından bakmaya göre değişik gibi görünmesinin anlatımı, özden uzaklaşılıyorsa buna kızılır ve kıskançlık olarak adlandırılır.
Tanrı erleri birbirini elbette ki kıskanacaklar çünkü insan olarak yaratıldılar.
Tanrı erlerinin mavf edici nurları Tanrı’nın af ve bağışlaması sayesinde birbirine zarar vermez.
Tanrı en doğrusunu bilir.
*
RAVLİ
