10 Aralık 2017 Pazar

MEVLANA VE BİRDENBİRE YARDIM

Bir danişment (bilgili) son derece münkirdi (inkâr eden).
Velilerin hallerinden inkârda inat ediyordu.

Bir kurban bayramı arifesinde birdenbire Mevlana’ya tesadüf etti.
Mevlana onun elini tutup meydanın kapısından dışarı çıktı.

Onu hiç kimsenin bulunmadığı bir halvete (odaya) götürdü ve “ Bak “ dedi.
Danişment bakınca kendini Arafat dağında “ Lebbeyk-Lebbeyk “ (Buyurun-buyurun) diyen hacılar arasında gördü.

Şaşkınlığından sersemleyip bir nara attı ve kendinden geçti.
Mevlana Hazretleri onu bırakıp gitti.

Zavallı danişment o yokluk girdabından kendine geldiği zaman, Mevlana Hazretlerinin gitmiş olduğunu gördü.

Feryat ederek medreseye geldi ve bu hali dostlara anlattı.
Tam bir samimiyet ve gerçek bir iykanla (doğrulukla) candan itikat edenlerden oldu.

Bu beklenilmeyen yardımdan ve şahlara yakışır iltifatlardan dolayı şükürler edip şükraneler verdi.

Şiir:
“ Belki birdenbire Tanrı tarafından bir inayet (Yardım) erişir.
Ben böyle beklenilmeyen inayetlerin kölesiyim”

                                       ***
ARİFLERİN MENKIBELERİ, Şark İslam Klasikleri 29,
Ahmet Eflaki, M.E B. YAYINLARI 489
                                      ***
Neler öğrendik:

Tanrı isterse bazı kullarına rahmetini zahmetsizce ulaştırdığını öğrendik.
Çalışır çabalarsın da ileri gidemezsek ancak Tanrı önündeki engeli kaldırarak bize beklemediğimiz bir iyilikle yolumuzu açacağımızı öğrendik.

İşte böyle yaren,

Bu işler nasip işi.
İstersin o kadar uğraşırsın elde edemezsin.
Son noktaya geldiğin an istediğinden de ala güzelliklere kavuşursun.

Tanrı’dan ümit kesilmez.
Ancak dünya imtihan yeridir.
Her an imtihan ediliriz.
                          *

RAVLİ

Popüler Yayınlar