11 Aralık 2012 Salı

DİVANE MEHMET ÇELEBİ MESNEVİ (2)

Gel ey can bülbülü oynat dilini.
Sensin bu bahçenin bilen inceliğini.

Yeniden içinden söyle âlem coşkuya gelsin.
Aksın, kendinden geçiren aşk rengi içecek.

Kalbime gizliyi açıklayanları anlayıp coşayım.
Çağırın ziyafete nuru içtikçe içelim.

Açıkla gizlenenleri gönülden konuşan âşıklara.
Dilini oynat hatırlat Allah’ı.

Gönülden başka bütün ilgileri yok et.
İstersen olur olursun daimi diri.

Bilirsin bu dünya eskir ve yok olur.
Halk varlık gömleğini giymeye çalışır.

Açıkça aldatma ey sevgili.
Her varlığın gözü ateş olsun.

Aldatmak hasta davranıştır.
Bu yolda işaret ettim uzun boylum.

Yüzümü hakka döndürüp özümü ortaya çıkardım.
Karşıya göründü parlak bir cevher.

Bana bildirdi, gizlenen anlatıldı.
Ulaştırdım hemen canımın canına.

Bu can içinde canan belirdi.
Gönlümde büyük bir hakan belirdi.

Ulaştılar birbiri sıra saraya.
Gökteki ayı ayıpladılar.

Onun hayranıyım diğer şeylerden özgürüm.
Kendimi verip yok oldum.

Hemen o nura inci gibi söz verdim.
Özellikleri, kişiliği büyüktür Allah’ın.

Kişi o anı yaşar gerisini önemsemez.
Aşk ile geri dönüş o an neler yapar.

Devamlı durur semada kapak gibi.
Parmakları arasındadır bunları söyleyen.

Kimse kaçmaz sevdiğine âşık olan.
Bildiği sevgili ne yapsa yakışır.

Vücudum aşktan başka her şeyi bıraktı.
Ayrılmam ayağımı bastığım parlaklıktan.

Beni şahım iletti bu makama.
Dünyanın tamamını satmışım dolu bir kadehe.

Kim varsa bunu işiten tamamlasın kendini.
Her işin sonu ayrılıktır sonuçta.

 Mehmet ÇELEBİ
Afyonkarahişar mevlevi şeyhi
                                 *
RAVLİ
 

Popüler Yayınlar