Günlerden bir gün Bağdat
çarşısında şiddetli bir yangın oldu.
Halktan, birden bir feryat
koptu.
O ateş yüzünden kıyamet koptu
sanki.
Yolda eli sopalı ihtiyar bir
kadın, bir yerden geliyordu.
Birisi, deli misin sen dedi,
sakın gitme.
Evin yanıyordur mutlaka.
Kadın dedi ki:
Sus, deli sensin.
Tanrı benim evimi katiyen
yakmaz.
Sonunda bir cihan ateşe yandı
ama anlaşıldı ki kocakarıya yangından hiçbir ziyan gelmemiş.
A kocakarı dediler, bunu
nerden bildin?
Söylesene.
İhtiyar, ya evimi yakar, ya
gönlümü yakar dedi;
Mademki deli gönlümü dertlere
yaktı, elbette evimi yakmayacak.
***
İLAHİNAME. FERİDÜDDİN-İ ATTAR
M.E. B. YAY. 392*
Dertlerle gönlün yanması:
İsteklerini elde etmek için uğraşırsın da bir sonuca varamazsan bu sana dert olur.
İç duygu kaynağın ile arzularına
kavuşamadıysan yanmış olursun.
Yanarsan eski varlığın kalmaz,
kimyan değişir.
Sende olan gönlünün içindeki
sevdim diye topladığın tüm çerçöpü önce dışarı atıp, yakarak yok etmen lazım.
Gönlün sahibi Allah’tır.
Bu yere kendisine sevgisi,
saygısı olanları kabul eder ve önemser. Burada bulunan güzel insanlarla seni
tanıştırır.
Bu yolla peygamberlerle,
velilerle, evliyalarla arkadaş eder.
Yani kendi gönlüne önce önem
verip tanımalısın.
Temizlenip bu yerin
değerleriyle yaşamaya çalışmalısın.
Senden başka gönülleri de
önemsemelisin.
*
Sır, seçilmiş kişinin
gönlündedir.Her gönül sırlara kabiliyetli değildir.
Hak, yere göğe sığmaz da kin gütmeyen bir gönüle sığar.
Müminin gönlü, Tanrının kudret parmakları arasındadır.
O gönül nereye dönerse, onu
Hak döndürür.
Gönlün gönle akması,
birliktendir, birbirini arayış aynı damardan oluştan kopar.
Ama bu akışın maksatsız,
hedeflenmemiş olmalıdır.
Sebebe bağlı olan akış gönül
akışı değil çıkar için yanaşmadır.
Allah’a yönelişin lokmaya
içinse veya arkadaş ümidiyle ise boştur.
Tanrı, insanın gönlünde ne
var ona bakar. Dostluk ne kadardır.
Vefa ne kadar vardır.
Hak gönüle bakar; açık gizli
ne var bakar.
Sevgi varsa o daima sana
bakar.
Neşenin yeri gönüldür.
Biri iki etmeye, ikiyi üç
etmeye uğraşan birlikten sevinemez.
Gönülsüz, sevgisiz ibadet eden, inanarak
bağlanmamıştır, saygılı hareket etmez.
Allah’tan elde edişi olmaz.
İki gönül arasına giren
çarpılır.
Hazreti Mevlana’nın
Mesnevi’sinden alıntılardır.
*
RAVLİ