Nefs-i mütefekkir:
Ego, ruh ve bedenden oluşan
benlik.
Nefs-i emmare (çok zorlayan nefis):
İnsanı kötülüğe sürükleyen
nefis,(öfke, hırs, şehvet ve benzeri haller).
Dünyaya ve ahrete insanı
isteklerle bağlayan hoşlanma duygusunu veren, ihtiyaç bildirendir.
Nefs-i Levvame(azap verici, kınayıcı nefis):
Kötülükten sonra içe
huzursuzluk, rahatsızlık veren nefistir.
(lekeleyici nefistir.
Birinin aleyhinde bulunmak,
aşağı görmek, öfke, hırs, şehvet ve benzerlerini yapmamak, fakat yapanları
ayıplamak, onlardan nefret etmek)
Nefs-i marziye:
Başkaları tarafından
beğenilme hali.
(kendinden razı olandan
herkes de razı olur.
Kimseyi incitmez, herkes
ondan razı olur)
Nefs-i mutmaine:
İyilikle kötülüğü ayırt eden, temizlenerek kişiyi
Allah’a yaklaştıran kuvvet.
Nefs-i mülhime: İlham verici nefis.
( fakir, masum, perişan
birine yardımda bulunmak)
Nefs-i natıka: İnsan ruhu, insanın canlılar arasındaki yerini belli
eden cevher.
İnsanın maneviyatıdır.
İnsan ( maneviyat+ idrak
+ marifetle) Allah’ı bulur.
*
RAVLİ
