Hoşluk: Güzel, iyi, tatlı ve beğenilen olmaktır.
Şems Hazretlerinin bir sohbette söyledikleri:
Alâeddin sordu: “Hoşluk nedir?”
Dedim ki:
“ Şimdi sizin yanınızda bir tanıtma yapacağım”
“ İnşallah cennetlik olurum” diye bağırdı.
Dedim ki:
“ Benim karşımda inşallah demek yoktur.
Çoktan beri bana her şey malum olmuştur.
Hatta malum olmaktan da daha ileri giderek, bana hal olmuştur”
Ama yeni çömez ki henüz yola çıkmıştır, o, sebeplere ve işaretlere bağlanmıştır, ansızın gamlanır.
Hoşa gitmeyen haberler duyarsa gevşer, sonra ansızın ona bir gönül açıklığı, bir neşe gelir.
Onun getirdiği müjde hoştur.
Ona ne desen içi coşar.
Bunu o çömez için söylüyorum ki hararetlensin, çünkü o soğumuştu.
Eğer bu pir onu anlasaydı bu yalancı şahitliği niçin yapardı?
Ben görüyorum ki, onda coşkunluk yoktur.
Ateşi de bana erişmemiştir.
Ola ki, o şeyh, bilgi eksikliğinden söylemiş olsun.
O sanır ki, çömez bu sözlerle coşar, hararetlenir.
“ Olabilir ki, o bundan ürkecektir” diyecekler.
Hakk yolcusu” Bu imamlar, Kuran’ın zahiri (Açık)) manasını doğru söylemiyorlar.
Çünkü Kuran’ın açık zahiri ( Açık) manası da iman nuru ile bilinir, görünebilir.
Yoksa heva ve heves ateşi ile değil.
Onlarda iman nuru olsaydı nasıl olur da binlerce para verir, kadılık ve mansıplar (Makam, rütbe, derece, devlet görevi) satın alırdı? Diyebilir.
Adamın biri bir etek altın vererek yılancıdan bir yılan satın alır.
Ama öyle zehirsiz yılanlardan değil, belki zehir saçan bir dağ yılanı.
Kadılıktan ve mansıplıktan, mevkiden kaçan kimse Allah için kaçar.
Başka sebepten değil, iman nuru dolayısıyla kaçar.
Yılanı anlayan dostu da onu tanır.
ŞİİR:
Hazret-i Kuran’ın gelini, ancak iman ülkesinin savaştan,
Korunmuş olduğunu görürse peçesini açar.
Bu nükteyi söyleyen adam, pek ergin bir adam olmalı.
Kendinden söylediği o söz, Tanrı kelamıdır.
Tanrı kelamı da tam ve kâmil olur.
Henüz olgunlaşmamış olan üzümü güneş ile bulut arasında korumak gerektir.
Ta ki, kavrulmasın, ama olgunlaşınca ona güneşten hiçbir zarar gelmez.
İyice tatlılaşıncaya kadar bağ bekçisi onu kıştan korur.
Ama iyice olgunlaşınca kar altında bile beslenir.
Bu kemal mertebesine eren kimse de Tanrı nuruna batmış, Hakk’ın lezzetiyle mest (Sarhoş) olmuştur.
Ona kılavuzluk gerekmez.
Çünkü sarhoştur, başkalarını nasıl ayıltabilir?
Fakat bu sarhoşluğun ötesinde bir ayıklık vardır.
Nasıl ki önce de anlatmıştık.
Bu ayıklığa erişen kimselerin lûtfu kahrından üstün olur.
Ama mest olup da ayıklığa eremeyenlerin lûtfu kahrıyla beraberdir.
Fakat onun benliği hep iyilikle dolu olunca bu takdirde lûtfu galip olur.
***
MAKÂLÂT. Şems-i Tebrizi.
Çeviren Mehmed Nuri Gençosman.
ATAÇ yayınları Tasavvuf 6
***
Neler öğrendik:
1. Şems Hazretlerinin bilmekten öteye geçip yaşadığını ve böyle bir durumdan hitap ettiğini öğrendik.
2. Yolun başında olanların sebeplerden ve işaretlerden henüz kurtulamadığı için ve bağlı kaldığından ani duygusal değişiklik olarak gamlandığını, gevşediğini, neşelendiği öğrendik.
3. Yolda olanların coşkunluk ve ateşi olması gerektiğini, bunun için onu hareketlendirmek gerektiğini öğrendik.
4.
İşte böyle yaren,
Hoş olmak için:
1. Sebeplerden ve işaretlerden kendini kurtarmak gerekir.
2. Yani sebeplerle ve işaretlerle oyalanmadan, fazla zaman ayırmadan, savaşa tutuşmadan yola devam etmek gerekir.
3. İman nurunu kazanmaya çalışmak gerekir.
4. Makamdan, mevkiden kaçan kimsenin Allah için bunlardan kaçtığını, iman nuruna sahip olduğunu ve bizim de böyle birini kendimize örnek ve önder etmemiz gerekiyor.
5. Kendine tehdit ve tehlike olan alana girmekten sakınmamız gerekiyor.
6. Savaşmak için sebep ve işaret arayan olmamamız gerekiyor.
7. Olgunlaşana kadar kendimizi korumamız gerekir.
8. Tanrı sözlerini kendimize örnek almamız gerekiyor.
Tüm bunlar yapıldıktan sonra sarhoşluk devri gelir ve sonra da ayıklık gelince işte o zaman olgun bir kâmil olunur ki artık güzel, iyi, tatlı ve beğenilen biri olarak hoşluğa ulaşırız.
*
RAVLİ
