Şems Hazretlerinin bir sohbette söyledikleri:
Ebû Necip (Tanrı onun ruhunu kutlasın), bir çetin iş dolayısıyla çileye girmişti.
Birkaç defa rüyasında, bu çetin işin, o olmadan başaklamayacağını yani, filan şeyhi görmesi gerektiğini söylediler.
“ Onu ziyarete gideyim.
Ama acaba kendisini nerede göreyim?” dedi.
Bir ses geldi:
“Sen onu göremezsin?”
“ O halde ne yapayım?” dedi.
“ Çileden çık, camiye gel, saflar arasında niyaz ve huzur içinde dolaş!
Ola ki, o seni görür, onun gözüne ilişirsin” dedi o ses.
Şimdi Ebû Necip’in hali böyle olunca, ben şeyhsiz kalsam bile, kalmamış olurum.
Ettiğim o muhalefet, başka bir itimat ile oldu, başka bir şeyi öğrenmiş oldum.
***
MAKÂLÂT. Şems-i Tebrizi.
Çeviren Mehmed Nuri Gençosman.
ATAÇ yayınları Tasavvuf 6
***
Neler öğrendik:
1. Bazı zor problemlerin çözümünün yalnızlığa çekilerek düşünerek, Allah’a sorarak hallolduğunu öğrendik.
2. Bazı problemlerin de cami cemaatinin içine karışarak yalvarış ahlakıyla sakinlikle dolaşarak oradan yol gösteren Tanrı’nın kubbeleri altında gizli velinin sana yaklaşarak halini sorması ile derdini söyleyip önerisi ve yol göstermesi ile hallolacağını öğrendik.
3. Allah’a elbette ki güvenmemiz gerektiğini, O’nun yönlendirmesi ile sevdiği bir kul vasıtasıyla yardım edeceğini öğrendik.
İşte böyle yaren,
Tanrı vasıta ile bize yardım eder.
Bu bir insan olduğu gibi ektiğimiz, diktiğimiz bir ürün ile de olur.
Kendini belli etmeyen Tanrı eri seni arayış içinde yardım beklerken görünce gözlerinin içine bakarak, söz bile söylemeden senin problemini halleder.
Bu olayı ancak arifler anlar.
Arif olmayanlar kendim düşünüp buldum ve hallettim diye sevinirler.
Sonuç olarak Tanrı’dan yardım muhakkak gelir, ama bilirsin ama kendim yaptım sanırsın.
*
RAVLİ
