12 Ağustos 2017 Cumartesi

DİVAN-I KEBİR 4. CİLT 1470 İNCİ BEYİT

(Mevlana Hazretleri canı anlatıyor)
                              
1470. Bir can var, dağa da can verdi, ovaya da;
A Tanrım, a Tanrım, kimin canı bu?

Bu ne bahçedir, ne bahçedir bu ki cennet bile onu gördü de sarhoş oldu;
Bu menekşe, bu süsen, bu reyhan kimin?

Gül dalı, bülbüllerden daha fazla dile geldi;
Selvi, bu kimin bağı-kimin bahçesi diye oynamaya koyuldu.

Yasemin, Van gülüne söylemez misin diyor, böylesine bir nergis, kimin nergis bahçesinde yetişmiş?

Diyor ki:
“ Bu sözü söyledim, bu soruyu sordum da Van gülü güldü, kendimde değilim ki” dedi, ben de bilmem kimin bu.

Güneş, altın bir top gibi koşmada;
Şaşılacak şey, acaba kimin çevgeninin (Topa vurulan ucu eğri sopanın) kıvrık yeri onu koşturuyor?

İstekliler gibi Ay da peşinde onun;
Arıklaşmış, eriyip gitmiş;
Kime tutulmuş acaba, kimin hayranı?

Gamlı bulut tasalara batmış, düşüncelere dalmış;
Ateşli bir sır, acaba kimin için ağlıyor?

Gök elbiselere bürünmüş, gönlü aydın gökyüzü, acaba gece gündüz, kimin sarhoşu, kimin için dönüp durmada?

Dert bile, onun derdinden soruyor;
Bu şaşılacak dermansız dert, kimin derdi?
                            ***   
DİVAN-I KEBİR 3 CİLT MEVLÂNÂ CELÂLEDDİN
Hazırlayan: Abdulbaki GÖLPINARLI
KÜLTÜR BAKANLIĞI YAYINLARI/1385
                            ***
Neler öğrendik;
1.     Allah’ın yarattığı can’ın kime verdiğini, bu canın kendi canından can vererek güzellikleri yarattığını sorgulamamız gerektiğini öğrendik.
                          * 
İşte böyle yaren;
Halkın sarhoşlukla dolaşmasının hangi güzellik, hangi dertle sarhoş olduklarını düşünmemiz, arıştırmamızın gerektiğini öğrendik, anladık.
                           *

RAVLİ

Popüler Yayınlar