Beyazıd ve Zünnar bağlanışı
254
Bistam piri ölüm haline
gelmişti; dostlara, benim iyiliğimi isteyenler dedi;
Bana bir zünnar getirin de bu
yoksul hemen kuşansın.
(zünnar: papazların beline
bağladıkları kemer)
Topluluktan bir coşkunluktur
koptu; zünnar kuşanman doğru bir şey değil; bu, sana yaraşmaz diyorlardı.
Diyorlardı ki:
A sırlar
sultanı, Beyazid’ın beli, ondan sonra da zünnar; nasıl olur bu?
Beyazıd, yanındakilerden bir
kere daha zünnar istedi; hiç kimsenin bu işe tahammülü kalmadı.
Nihayet Şeyh pek ısrar etti;
hiç kimse, bu derde derman nedir, bilemiyordu.
Hepsi de, takdir, Şeyh’in
kötülüğünü dilediyse buna karşı ne tedbir kullanılabilir ki dedi.
Yanındakiler bir zünnar getirdiler;
Beyazıd beline bağladı; iki gözünden de yaş dökmeye koyuldu.
Yüzünü yerlere sürdü de canı
yanarak, gönlünün derdiyle ağladı, inledi.
Kan ağlayan gözlerinden bir
hayli kanlı yaşlar döktükten sonra belinden zünnarı çözdü.
Dilini açtı da, ey her an
mutlak olarak tedbir ve tasarrufta bulunan Tanrım dedi; ebedi Tanrılığın hakkı
için,
Şu anda belime zünnar
bağladım ya; tut ki yetmiş yıllık Mecusi’yim ben.
Bir solukta batıl (Temeli
olmayan) dininden dönen Mecusi, senin bir lütfünle sırlara mahrem olmaz mı?
Ben de o Mecusi gibi
kötülüklerden geçtim; geç geldim ama gene de geçtim kötülükten.
Bu sırrı söyler söylemez de şahadet
getirdi; bir hayli ağlayıp inledi.
Uzun bir yoldan geldim ama
öyle say ki Şimdicek yöneldim sana.
Biliyorsun Allah’ım, ben bir
hiçim; bir hiçten bütün bu istediklerin nedir, ne istersin?
Neyim var benim?
Sonsuz
derdim var ancak; mal mülk olarak da terü taze bir gönlüm var ancak.
Yıkılmış, yanmış kavrulmuş
bir gönlüm var; yıkık yerden ne diye haraç istersin?
Acizlik istiyorsan fazlasıyla
var; bilmem ki benim gibi bir aciz daha var mı?
Derdime senden başka
kimsecikler bilemez; ama kimse bilmese de sen biliyorsun.
Daha ne söyleyeyim?
Biliyorum
ki her halimi görüyorsun.
Ne arayayım ki sen, zaten hazır nazırsın.
Arasam da, aramasam da sen
bağışlarsın beni; söylesem de söylemesem de sen bilirsin zaten.
Hepimiz de başsız ayaksız
birer bedeniz; kayıtlara düşmüşüz; şu başsız ayaksız birkaç bedenden ne gelir,
ne umulur?
Halktan sana ne bir kar
gelir, ne bir ziyan; bütün rahmet de asileredir.
***
İLAHİNAME II FERİDEDDİN-İ ATTAR M.E.
B. ŞARK İSLAM KLASİKLE
*
