Sırdaş, solukdaş olan, yol gören, iz bulan erler, Ebu-Aliyy-i Farmadi’ye (Eşit gören ve davrana) ait şu hikâyeyi söylediler.
Ebu-Ali, ey er dedi, ne
çağrılmaktan, ağırlanmaktan dolayı sevin, hoşlan, ne mahrumiyete düşmekten,
kovulup sürülmekten dertlen, tasalan. (Eşit mesafede olmak)
Seni kabul ederlerse bunu
ganimet sayma; sürerlerse de bozguna uğrama sakın.
Bir soluk bile nimete aldanmazsan o vakit; belaya düşünce de gam, seni alçaltmaz.
Üstündeki palas pareyi (eski-püskü, yırtık-pırtık giysiye) bir renk düştü mü,
iki âlem de senin kokunla amberleşir.
Ey terk er, bu rengi buldun
mu(tek renk olmak), artık hiçbir şey, ebedi
olarak gerekmez sana, hiçbir şeye ihtiyacın kalmaz.
Her şey, senin yüzünden bir
şey haline gelir; var olur; iş böyle olunca nerden bir şeye meylin olacak?
Sen, gerçek varlığa erdin mi,
sebepsiz, bahanesiz, her şey ebedi olarak senin olur.
Tanrı’da daima olarak yok oldun mu, her şeyi senden isterler artık; ama sen, hiçbir şey istemezsin.
İLAHİNAME II FERİDEDDİN-İ ATTAR M.E.
B.
ŞARK İSLAM KLASİKLERİ
*
Yaren,
Mevcut halini değiştirerek;
ölçün ve prensibin sevince-üzüntüye, kabul edilme-ret edilmeye eşit olacak
şekilde değiştirmelisin.
İsteme huyun kalmadıysa,
senden istenenlere kızmayıp imkânlarını kullanarak hizmet ediyorsan istenilen
ve beğenilen tek renge girmişsindir demektir.
*
RAVLİ
