Edhemoğlu İbrahim, Kâbe’nin
önünde Tanrı’ya diyordu ki:
Ey âlemin sahibi!
Beni masum say, suçsuz say;
işlediğim günahları bağışla, bir daha da günah işletme bana.
Hatiften (Tanrıdan haber getiren melek) bir ses geldi ona;
deniyordu ki:
Yolda işlediğin şu masumluk,
Bütün halkın benden istediği şey; senin de, onların da işlerini düzene sokarsam,
Herkes suçsuz olursa, hepimiz de o zaman rahmetimden mahrum kalırsınız.
*Hadde, hesaba sığmaz
binlerce rahmet deryası var, ama gene de kulun
korkması, çekinmesi gerek.
Dünyada can korkusundan, onun
verdiği derde tercüman olan dilden başka hiçbir şeyim yok benim.
Zaten ömrümden ne bir iyilik
gördüm, ne bir düzen.
Ziyan gördüm ama bir fayda
etmedim.
Bu yaşayıştan bıktım, razıyım
ölüme; ama gene de beni kurtarabilirsin; gücün yeter buna.
Baştan ayağa dek bakılacak,
görülecek, gözetilecek bir tek yerim yok. Her zaman yeni bir yaraya tahammülün
yok.
ŞARK İSLAM KLASİKLERİ
*
RAVLİ
