DİVAN-I KEBİR 7-8 CİLT 2300 İNCİ BEYİT

(Mevlana Hazretleri bizi bize anlatıyor)
 
2300. Katre de (Damla da) sensin, deniz de sen;
Lütuf (İyilik, yardım) da sensin, kahır (Yok etme,ezme, perişan etme, mahvetme) da sen.,
Şeker (Yumuşak huylu, yumuşak davranan) de sensin, zehir (Kötü söz veya davranışla kıran, üzen) de sen;
Daha fazla incitme (Kötü söz veya davranışla kırma) beni.
 
Güneşin (Farkında olanların yücelere aşk aydınlığında yol alacakların) odası da sensin, Zühre'nin(Venüs)(Güzel yüzüyle, yumuşaklığıyla ve sevimliliğiyle, incelik ve zarafetiyle, neşeli ve istekli, güzel huylu kendini gösterenin) evi de sen.,
Ümit (Olacağı düşünülenlerin, olması beklenilenlerin) bahçesi de sensin;
A sevgili, yol aç bana.
 
Gün (İyi yaşanmış zaman) de sensin, oruç (Çok sevilen ve istenen şeylerden uzak durma) da sen;
El açıştan (İsteyişten) elde edilen de sen.,
Su (Akıp giden) da sensin, testi (Toplu halde bulunan) de sen;
Bu sefer su ver bana.
 
Tane (Tohum) de sensin, tuzak da sen;
Şarap da sensin, kadeh de sen.,
Pişmiş de sensin, ham da sen;
Ham (Kaba, kurallarını bilmeyen, incelmemiş) bırakma beni.
 
Bu beden az dokusaydı (En ince noktalarına kadar özen göstererek, emek vererek ortaya çıkarmasaydı) gönül yolum (Kalpte oluşan duyguların kaynağı)  da az vurulurdu (Aşık olurdu, gönül kaptırılırdı, sevdalanırdı).,
Derken yol olurdu da bütün bu sözlerim olmazdı.
 
Ah, o sarayın başı, bana izin vermiyor, beni meclisine almıyor;
Can mahremi (Kardeş olarak bildik) yapmıyor, sırlarına mahrem (Yo kardeşi olarak kabul) etmiyor beni.
 
Alımı, güzelliği, ışığı, ateş gibi keskin bakışları, şeker gibi soruşları giriftar (Tutulmuş, yakalanmış) etti gitti beni.
 
Bana, sevgin nerde dedi, rengin nerde, ışığın nerde?
Onu gördüğüm anda renk nerde kaldı bende, koku nereye gitti benden?
 
Kerem (Soyluluk, ululuk, büyüklük, asalet) deresine (Süreç içindeki basamak, aşama, rütbe mertebe hevesine ) daldım:
O seher çağına kulum, köleyim (Sevgiyle bağlanıp sevgi, dostluğu devam ettirenim, karşılıksız hizmet edenim).,
O güzel kokulu gül, umuyorum ki gül bahçesine gelir, götürür beni.
 
Irmağa dalan kişiye elbisesi, yük olur.,
Benim şu hırkamla sarığım da ne kadar ziyan veriyor, ne kadar ağır geliyor bana.
                        ***
DİVAN-I KEBİR 7 CİLT MEVLÂNÂ CELÂLEDDİN 
Hazırlayan: Abdulbaki GÖLPINARLI
KÜLTÜR BAKANLIĞI YAYINLARI/1385
                        ***
Neler öğrendik;
1.    Aradığımız, istediğimiz her ne varsa bizde olduğunu, bunun farkına varıp iş yapacak duruma gelmemiz gerektiğini öğrendik.
2.    Kendi çabamızla yeterli ve tatmin edici sonuca varamayacağımızdan daha önce bu gelişmeleri yaşamış Mevlana Hazretlerinden yolunu öğrenmemiz, kendimize önder ve kılavuz yapmamız, taşıdığımız değerlerin ortaya çıkmasını sağlamamız gerektiğini öğrendik.
3.    Allah’an aracısız bilgi sır alan Şems Hazretlerinden Mevlana Hazretlerinin yararlandığı gibi bizim de Şems Hazretlerinden yararlanma isteğinde ve gerekeni yapmamız gerektiğini öğrendik.
4.    Biz uğraşımızda tıkandığımız zaman bize yardım edecek büyüklerimizi tanımamız, onlardan yardım istememiz gerektiğini öğrendik.
                            *
İşte böyle yaren;
Toplumun üstümüze giydirdiği giysiler (İsim, makam, rütbe, kurallar, adetler, gelenekler, görenekler) rahmet denizinde hareketimizi engelleyip boğulmamıza sebep olacağından üstümüzden atmamız, ağırlığından kurtulmamız gerektiğini öğrendik, anladık.
                         *
RAVLİ