(Mevlâna hazretleri Şems Hazretlerini anlatıyor)
7200. Kimi dördün-beşin (Sayıların) tutsağıydım;
Kimi defineyle (Kolay kazanç) zahmet (Güçlük) arasında bunalıyordum (Çok sıkılıyor, çok tedirgin oluyordum)..
Hasılı (Sözün kısası) yüzünü görmedikçe karım (Kazancım), ziyanın (Zararım) ta kendisiydi, ta kendisi.
A sarayın ustası, beni töhmetti tutarsan (Birine yüklenen, işlendiği sanılan fakat henüz aydınlanmamış olan suç, suçlamada bulunursan) yüzüme -gözüme bak;
Sararmış yüzümle yaşarmış gözlerim, gönlümde (Kalbimde oluşan duygularımın kaynağının) ne olduğunu bildirir sana.
A cefa (Güçlü bir kimsenin yasaya veya vicdana aykırı olarak başkasını uğrattığı kötü durum, eziyet) okunu saplayan, fakat yayı gizleyen, ya acımayı sel götürmüş;
Yahut da iyilik olmuş.
A cevri (Üzgüsü), cefası (Güçlü bir kimsenin yasaya veya vicdana aykırı olarak başkasını uğrattığı kötü durumdan), başkalarının lütfundan (İyiliğinden, yardımından) iyi olan;
Bütün bunları yaptın-ettin ama bir gönül (Kalpte oluşan duyguların kaynağı) bile senden soğumadı, senden vazgeçmedi.
Şu solukta herşeyden vaz geçtim de sana ulaştım, sana yapıştım.,
O dünyanın hafif ruhlu güzeli (Toplumun kurallarına, anlayışına bağlanmamış), sun o ağır sağrağı (İçi Tanrı şarabı ile dolu kadehi).
Sun da bir uğurdan (Hedeften, amaçtan, erekten, gayeden, yoldan) gamdan da kurtulayım, çaresizlikten de.,
Doydum gam yemeden (Üzülmekten), gam yiyenlerin minnetini çekmeden (Yapılan bir iyiliğe karşı kendini borçlu saymanın sıkıntısını duymakdan).
Sun da Tanrı (İçi Helal şarapla dolu) kadehiyle sarhoş olayım, kayıtsız yok olup gideyim;
Yoklukta (Yücelere) kanat açayım, mekansızlık (İhtiyaçsızlık) ilinde uçayım.
Can, sevgiliye ulaşsın da her kurumsağın (Büyüklenin) burun büküşünü, her kaltabanın (Namussuz, şarlatan, yalancı, hileci) böbürlenişini (Övünerek kabarmasına, üstünlük taslamasına, kurulmasına) ne kulağım duysun, ne aklım anlasın.
Zerre (Çok küçük parça) gibi oyuna düşürdün (Aldattın) beni;
Ayağımı vura-vura can vereyim a canımın canı.
Bu haberin geri kalanını söyliyeyim mi acaba;
Hayır, sustum ben;
Sen söylersin a tatlı dilli çalgıcı.
***
DİVAN-I
KEBİR 7 CİLT MEVLÂNÂ CELÂLEDDİN HAZIRLAYAN: ABDULBAKİ
GÖLPINARLI KÜLTÜR BAKANLIĞI YAYINLARI/1385
***
Neler öğrendik;
Mevlana Hazretleri hayatın normal akışı içinde yaşamaktan sıkıldığını, tedirgin olduğunu öğrendik.
Aşktan kazancının yüzünün sararmış renginden belli olacağını öğrendik.
Aşkın bazen iyilik bazen de acımadığını öğrendik.
Aşkın üzüntü vermesinin başkalarının iyiliğinden, yardımından daha faydalı olduğunu aşktan vazgeçmediğini öğrendik.
Aşkın insanı her şeyden vazgeçirmeye yönelttiğini, aşkın vücut bulmuş güzelini aramaya başlandığını öğrendik.
Mevlana Hazretleri üzüntüden, çaresizlikten kurtulmak, yapılan iyiliğe kendini borçlu hissetmekten kurtulmak için helal şaraptan içip sarhoş olmak istediğini öğrendik.
Tanrı şarabını içenin 9 kat göğün üstüne yokluk âlemine çıkacağını, mekansızlık âlemine çıkıp ihtiyaçsız bir hale geleceğini öğrendik.
Mevlana Hazretleri canı bedeninde oldukça büyüklenenlerin, namussuzların, şarlatanların, yalancıların, hilecilerin oyunlarını duymak ve görmek istemediğini öğrendik.
*
İşte böyle yaren;
Şems Hazretlerinin habersiz ayrılışından sonra kendini aldatılmış olarak tanımlayıp canından bile vazgeçtiğini, hissiyatını kelimelerin anlatamayacağını, nağmelerden anlamamız gerektiğini öğrendik, anladık.
*
RAVLİ
