(Mevlâna hazretleri Şems Hazretlerini anlatıyor)
6880. Bana öğüt veren, ters öğüt verdi de yolumu azıttı benim;
Oysa ki danışılan kişinin emin olması gerekti;
Bu değildi gereken.
Zevk, safa çayırlığında ağlayıp inleyiş dikeni bitti, açıldı.
O tanınmış ilkbahar, bunu bitirmezdi.
Hırsızın şahne (Bekçi) kesildi de iki elimi de bağladı,
Padişahın koruyuculuğu da bu değildi, adaleti de.
Mühlet (Fırsat) vermedin ki özrümü söyliyeyim..
Dağ gibi oturaklı huydan bu umulmazdı.
Katı sözlerinden kan kokusu duyuyorum;
Miskler yağdıran göbeğinin kokusu bu değildi.
O tatlı dudaklarının tadı, lütfu (İyiliğin, yardımın) bu olmadığı gibi benim kulağıma küpesi de bu küpe değildi.
Bu yapraklar döken samyeli (Çölden esen sıcak rüzgâr), ne biçim bir yel?
O çınarın altında verdiğin söz, bu değildi senin.
Küçük bir suçun gamıyla (Üzüntüsüyle) kocaldım-gitti;
O büyüklerin övüncünün huyu-husu (Yaradılışı, tutum ve davranışı) bu değildi.
Bu ne biçim hesap;
Bu nasıl azap (Büyük sıkıntı, eziyet).
Ben hesabımı böyle vehmetmiyordum (Yersiz korkuya, kuşkuya düşmek, kuruntuya kapılmak, evhamlanmak);
Böyle saymıyordum.
Ne yolum buydu, ne konaklarım bu konaklar.
O gemi-yuları güzel esrik (Sarhoş) deve de bu çeşit bir deve değildi.
***
***
Neler öğrendik;
1. Şems Hazretlerinin habersiz ayrılışından sonra Mevlana hazretleri bazen kendi hatasından bunların olduğunu düşündüğünü, bazen de Şems Hazretlerinin şanına uygun davranış yapmadığını düşündüğünü, dile getirdiğini öğrendik.
*
İşte böyle yaren;
Birbirine sevgi ve dostlukla bağlanan Allah dostlarının ayrılıkta çok acı çektiklerini, bu çeşit acının olgun insanı pişirdiğini, hani hamur mayalanmış hazırlanmış olur da fırına girince pişer, sofraya nimet olarak konur, herkesin içine alarak kuvvet kazanır ya bunun gibi Allah dostlarının ayrılığının bir ısıtılmış bir fırına girme olarak pişme olduğunu öğrendik, anladık.
*
