DİVAN-I KEBİR 7-8 CİLT 1460 İNCİ BEYİT

(Mevlana Hazretleri öğüt veriyor)
 
1460. Sabah şarabı içilecek (Akşamdan kalma sersemliği giderecek) çağ (Vakit) gelir, tan yeri ağarır, güneş gökyüzünde bayrağını yüceltirse şu iki büklüm olmuş bedenim gene düzelir;
Gene yeşeririm, gene tazeleşirim elbet.
 
Gül dükkanı açılır (İnsan sevgisi alış-verişi yapılacak yer);
Parça-buçuk da anar beni, tüm de... Irak neyi (Üflemeli çalgı), davulla beni övmeye koyulur.
 
A sakıy (İnsan ruhuna Allah’ı sevdiren, Allah nuru saçan), gölümü almak istiyorsan Allah için olsun, o koca sağrağı (Tanrı şarabı dolu büyük kadehi) sun (Bir büyüğe nezaket gereği ver) benim pirimin (Yaşlı bilgin büyüğün) avucuna dedim.
 
Dedi ki:
Ona şarap sundum, onu canıma (Yaşamıma, hayatıma), gönlüme (Kalbimde oluşan duyguların kaynağı olarak) aldım;
Benim anlık sıfatımdan (Anlama gücümden) kol-kanat verdim, uçurdum (Yer engellerine tuzaklarına takılmadan hedefine hızla gitmesi için olanak sağladım)-gitti (Yol aldı) onu.
 
Pir (Yaşlı bilgin er) şimdi elden çıktı (Kendini kaybetti) artık;
Adam-akıllı yıkıldı, sarhoş oldu.
Artık benim nüktelerime (İnce anlamlı, düşündürücü ve şakalısözlerime) cevap verecek hal kalmadı onda.
 
Adam öldüren sakıym (İnsan ruhuna Allah’ı sevdiren, Allah nuru saçan kişiyim), beni kesse-öldürse bile hoş;
Onun vergisi şaraptır (Tanrı şarabıdır);
Benim cömertliğim de (Ona) can vermek.
 
Şarap sensin (İç), testi (Dış kap) benim;
Su sensin (Akıcı olan) , dere (Zeminin) benim..
Mahallede sarhoş benim a benim sakıym (Ruhuma Allah’ı sevdiren, Allah nuru saçanım), a benim sakam.
 
Buyruk verenim, sahibim, tümden Tanrı olsun diye elden çıkmışım; geçmiş, küpün dibine oturmuşum ben.
 
A benim canlar alan, gönüller kapan Ay yüzlüm;
Sen bana eş-dost olalı gönül ışığı, bir kandil gibi ağzımdan yalım-yalım (Alev-alev) çıkmada.
 
Senin güneşinin hararetiyle gönül, zerre-zerre lal’e (Kırmızı değerli taşa) döndü, yakut (Pembe veya erguvan tonlaerı ile karışık koyu kırmızı renkte, saydam bir korindon türü olan değerli taş) kesildi;
Şu ağır balçık bedenim, baştan-başa gönül oldu-gitti.
                        ***
DİVAN-I KEBİR 7 CİLT MEVLÂNÂ CELÂLEDDİN 
Hazırlayan: Abdulbaki GÖLPINARLI
KÜLTÜR BAKANLIĞI YAYINLARI/1385
                        ***
Neler öğrendik;
1.    Mevlana Hazretleri sabah olunca gecenin sersemliğini üzerinden atıp dinçleşip güzel sözler söylemeye başlayacağını, bu sözleri uzaktaki ney, davul bile sözlerini duyup övmeye koyulduğunu öğrendik.
2.    Şems Hazretleri Şems Hazretlerine Tanrı şarabı ikram ettiğini, hazretin de canını Şems Hazretlerine verdiğini öğrendik.
3.    Mevlana Hazretlerinin sözlerinin ince derin anlamlı, düşündürücü sözler söylediğini, yaşlı bilginlerin bile bu sözleri anlamaya başlayınca hoşluktan kendilerini kaybedeceğini öğrendik.
4.    Mevlana Hazretleri buyruk verecek olanın, sahiplenecek olanın Tanrı olsun diye sarhoşluğun son noktasına kadar oturup beklediğini öğrendik.
5.    Gönül kapan, canlar alan güzel yüzlü Şems Hazretleri ile eş dost olan Mevlana Hazretlerinin ağzından ışık veren, kişileri alevlendiren sözleriyle dünyayı doldurduğunu öğrendik.
                     *
İşte böyle yaren;
Dinin güneşi Şems Hazretlerinin gönülleri değerli mücevher hale getirdiğini, Mevlana Hazretlerinin bedenini de baştan başa değerli mücevher haline getirdiğini öğrendik, anladık.
                  *
RAVLİ