DİVAN-I KEBİR 7. CİLT 710 İNCİ BEYİT

(Mevlana Hazretleri Şems Hazretlerini anlatıyor)
                                               
710. Ekin (Tahılın tarlaya atıldığı andan harman oluncaya kadar aldığı durumu) istiyorsan bizim harmanımıza (Herhangi bir şeyin toplu halde bulunduğu, işlendiği yere) gel:
Kebap (Doğrudan doğruya ateşte pişirilen) eriysen (İşini bilen, yetenekli, yiğit kişiysen) gönlümüze meylet (Yönel).
 
Yook, eğer gelmezsen seni çeke-sürüye getiririm ben;
Bizim halkamızdansın (Aşılması, çözümü güç durumların halledilmesinin olduğu yerdesin);
Ne garipsin (Kimsesiz, zavallısın), ne de karga (Başı aşağı gelecek durumda değilsin).
 
Çocuk, kendiliğinden mektebe (Okula) gitmez, onu zorla götürürler;
A hocam, kendini hesaptan dışarı mı sanmışsın (Daha çocukluktan çıkamamışsın) yoksa?
 
İşret (Tanrı şarabını içecek) kadehini al, bağdan (Seni bağlayanlardan)-kayıttan (Sınırlamalardan, davranışlarımı çerçevelemekten) sıçra (Yukarı ve ileriye atıl), kurtul (Sıkıntı veren durumlardan ayrıl );
Kendinden haberin oldukça soruya- cevaba bağlı kalırsın.
 
Sonunda, her solukta sarhoşların naralarını işit;
A bunamış (Zihin gücünü yitirerek ne yaptığını bilemez duruma gelen) ahmak (Aklını gereği kullanamayan), bir bak da gör, ne çeşit bir azap (Büyük sıkıntı, eziyet, ezinç) içindesin.
 
İki-üç gün elini tutayım da coş-köpür (Duygu ve düşüncelerini güçlü bir tepki ile dışarı vur), bir daha da yüzünü (Birinin görüle gelen, umulan hoşgörürlüğüne güvenerek) devletten (Tanrının verdiği gücü kullanmaktan)-ikbalden (Baht açıklığından) çevirme sakın.
 
Sarhoş olduğun (Çok fazla mutluluk duyduğun) yere yıkılıp orada uyuma (Durgun kalma, iş görmemek halinden kurtul);
Sakıy (İnsan ruhuna Allah’ı sevdiren, Allah nuru saçan kişi) nerdeyse oraya koş.
 
Ne vakte dek ateşe gireceksin a gönül, demir değilsin ya;
A ağlayan göz, yeter artık, bulut değilsin sen.
 
A Ay yüzlü sakıy (İnsan ruhuna Allah’ı sevdiren, Allah nuru saçan kişi), gözlerin ne de sarhoş (Dalgın, şaşkın bakıyor);
Parmakcıklarını şıkırdat (Oyna);
Doğru yoldasın.
 
Ağzını aç da söylemediklerimi sen söyle;
Gönüller kapısını aç, söz söyleyecek padişahsın sen.
                         ***
DİVAN-I KEBİR 7 CİLT MEVLÂNÂ CELÂLEDDİN
Hazırlayan: Abdulbaki GÖLPINARLI
KÜLTÜR BAKANLIĞI YAYINLARI/1385
                        ***
Neler öğrendik;
1.    Var oluşun hakikatini, sürecini toplu bir halde anlamak için Mevlana Hazretlerinin öğretisini almamız gerektiğini öğrendik.
2.    Mevlana Hazretlerinin öğretisinde; sevgide, istekte, düşünüşte, anışta kalpte oluşan duyguları yaşamak isteyenin işini iyi bilen, yetenekli, kahraman, yiğit kişilerin gerektiği gibi olgunlaşacaklarını öğrendik.
3.    Uygun olanı Mevlana Hazretlerinin kendisine kendiliğinden gelmeyeni zorla topluluğunun içine kattığını, kimsesizlikten kurtardığını, baş aşağı gelmeden koruyacağını öğrendik.
4.    Kişi öğretmen bile olsa olsun Mevlana Hazretlerine öğrenci mesafesinde olduğunu, ondan dersler alması gerektiğini öğrendik.
5.    Kişinin bağlarından, güvencelerinden kurtulmadıkça ileriye ve yukarıya gidemeyeceği için Tanrı şarabı sunan Allah dostundan bu şaraptan içip sarhoş olmak, soru ve cevapların aklımızın oyalanmasından kurtulmamız gerektiğini öğrendik.
6.    Mevlana Hazretlerinin öğretisini almayanların büyük sıkıntılar, eziyetler içinde aklını doğru kullanamadıkları için bunayacaklarını öğrendik.
7.    İnsan ruhuna Allah’ı sevdiren, Allah nuru saçan kişiyi bulmamız, ona doğru koşmamız gerektiğini öğrendik.
8.    Mevlana Hazretlerinin yaşadığı, bize öğrettiği yolun doğru yol olduğunu, bu doğru yolda ilerlememiz gerektiğini öğrendik.
            *
İşte böyle yaren;
Mevlana Hazretlerinin sözlerini söyleyenlerinin gönül kapılarını açacağını, gönülden hazretin söylemedikleri sözleri de söyleyecek duruma geleceklerini öğrendik.
                     *
RAVLİ