1280- At öldü, gümüş eğere hacet (İhtiyaç) kalmadı.
Ağaç
ata bin, salacağa (Üstünde ölü yıkanlın masa, teneşir)
eğer vur da şu aşağılık dünyanın yalanını masalını seyret.
(Can, canlılık vücuttan gidince mala ihtiyaç kalmaz)
Ağır
elbiselerini, gömleğini çıkar, kefene teslim ol;
Bağdan,
yeşillikten çık, toprak içinde kanlara bulanarak oturmaya bak.
(Ölmeden önce ölerek, ölünce başımıza ne gelecekleri düşünerek
yaşamımıza yeniden düze vermemiz gerektiğini öğrendik)
Hırsızlamaca
güzelleri seyrederdin, onlarla sırdaş olurdun, ellerini çırparak gelirdin;
Hani
onlar, nerde onlardan bir eser şimdi?
Ey
temiz kişilere çenesini eğen, onlarla eğlenen, bugün çeneni bağladılar, oğlun,
ev kilfetin (Eşin), seni evden çıkardılar.
Nerde
o gece işretlerin (İçki âlemin), eğlenip zevk
edişlerin, nerde o şeker gibi dudakların?
Nerde
o nefes ki aklınla, hünerinle Ay’a bile afsun (Sihir,
büyü) okur, üfürürdün?
Nerde
o ekmek isteyeni savman (Yanından uzaklaştırman)!
Nerde
o kavgan!
Nerde
o ufalanmış ekmeğin bile üstüne düşme?
Ey
baş aşağı çukura düşen, nerde kolyen, nerde gerdanlığın?
Nerde
o saçma sapan işlerin, nerde o usancın (Bıkkınlık
göstermen), bezmelerin (Bıkıp usanmaların)?
Nerde
o işte güçte, düzende, hilede sonuna dek çalışmaların a düzenbaz?
Ey
bu bağ benim bağım, o han benim hanım, bu da benim, o da benim deyip duran!
Ey
her benim demesi yetmiş batman (70*7.375 Kg.) çeken,
şimdi bir saman çöpü bile senden üstün.
Nerde
devlet (Hükmetme) çağlarının gururu, şuna buna
bıyık altından gülüş, kimseyi beğenmeyiş?
Nerde
o saldırışların, yumruklayışların, nerde o delikten benzinin (Yüz renginin) kıpkırmızı kesilişi?
Bir
gececik bile sabaha kadar tövbeye koyulmadın, yanıp yakılmadın, ölümü yaratan
Tanrı’ya bağlanmadın, onunla hiç mi hiç ilgilenmedin.
***
DİVAN-I
KEBİR1
MEVLÂNÂ
CELÂLEDDİN
Hazırlayan:
Abdulbaki GÖLPINARLI
İstanbul
REMZİ KİTABEVİ 93
***
Neler
öğrendik:
1.
Can gidince
bedenimizin altına, gümüşe, giysilere ihtiyacı kalmayacağını öğrendik.
2.
Dünya hayatının
yalanlarla ve masallarla dolu olduğunu öğrendik.
3.
Benim dediğimiz,
sahiplendiğim dünya malının aslında emanet olduğunu öğrendik.
*
İşte
böyle yaren,
Dünya
yaşamında kalıcı elde edişlerin Tanrı’ya bağlanmak, Tanrı ile ilgilenmek
olduğunu, Tanrı’ya bağlanmanın da yaptığımız yanlışların farkına vararak tövbe
etmemiz ve yakınlık sağlaması için yalvarış içinde olmamız gerektiğini
öğrendik, anladık.
*
RAVLİ
