Mahallende aşıklar (Bir kimseye veya bir şeye karşı aşırı sevgi ve bağlılık duyankişiler) toplanırlar, giderler;
Gözlerinden ciğer kanlarını dökerler (İçinde ona dert olan sıkıntı veren her ne ise ağlayarak gözyaşı dökerek, çaresini veya cevabını bulup rahatlayıp), giderler.
Bense toprak (Yaşama ortamı sağlayan biri olarak) gibi (Hazır olarak) kapındayım hep;
Başkaları gibi değilim;
Onlar yel (Rüzgâr) gibi gelirler, giderler.
***
ÇEVİREN VE HAZIRLAYAN: Abdulbaki GÖLPINARLI
Ajans-TÜRK MATBAACILIK SANAİ ANKARA-1982
***
Neler öğrendik;
Mevlana Hazretlerinin veya dostlarının bulunduğu yerde Allah aşıklarının toplanıp sohbet etiklerini, birbirlerine söylemeleri gereken uyarıları ortaya söyleyip ilgilisinin payına düşeni alması sağlandığını, sonrasında helal kazanç peşine düşmek için dağıldıklarını öğrendik.
Toplantıda kişilerin dertlerini uygun bir biçimde döküp gayet ferah bir şekilde günlük işlerine gittiklerini öğrendik.
Mevlana Hazretleri toprak gibi her kişiyi göğsüne alıp bırakmadığını, gelip-geçici söz söylediğini, kalıcı işler yaptığını öğrendik.
*
RAVLİ
