Gam da (Üzüntü de) kim oluyor ki adını analım;
Gönüle (Kalpte oluşan duygulara) değil, toprağa ekelim onu.
Gam (Üzüntü) bademdir (Sonu kötü olan, kötü bitendir) amma pek içsizdir (İçinde bulunanların bütünü kuru ve anlamsızdır);
Bize ram olmaz (İsteyerek veya istemeyerek uymazsa, katlanmazsa), buyruğumuza baş koymazsa (Emrimize uygun davranmazsa) beynini patlatırız.
*
ÇEVİREN VE HAZIRLAYAN: Abdulbaki GÖLPINARLI
Ajans-TÜRK MATBAACILIK SANAİ ANKARA-1982
*
Neler öğrendik;
Mevlana Hazretleri üzüntüye hiç değer vermediğini, üzüntü olacak bir durum olursa kalpte oluşan duyguların bulunduğu alana değil de toprağa ekerek, toprağın kimyasını değiştirmesine bırakarak zaman kazandığını ve üzüntüden sonra gelecek sevinci beklediğini öğrendik.
Bazıları üzüntüyü çerez gibi kabul edip sevdiklerini ve uğraştıklarını, Mevlana Hazretleri başına ne gelirse gelsin bunda bir sonuçta (İyilik) vardır diyerek üzülmediğini, Allah'tan gelen her sıkıntıya boyun eğdiğini, üzüntüye-sıkıntıya gönlünde yer vermediğini, paramparça ettiğini öğrendik.
*
RAVLİ
