(Mevlâna hazretleri Şems Hazretlerini anlatıyor)
4830. Bütün dünya, denizin ancak bir katresine dalmış, boğulup gitmiştir.,
Bir sinek, onların şeker kamışlığından ne kadar şeker yiyebilir ki?
A hevesliler, istekliler, asesbaşının (Yeniçeri ocağındaki akeri görevinin yanı sıra, başkentin düzenini korumakla da yükümlü olan yir sekizinci ortanın çorbacıbaşı) hikayesini duyun:
Bu mahallede halkamızdan bir rind (Kendini Allah’a adamış kişi) kaçtı, kayboldu-gitti.
Bir zamandır onu araya-araya yandık-yakıldık..
Gece-gündüz her yanda yenimizi (Giysinin kolunu)-yakamızı yırttık.
Gene bu mahallede birisi, ansızın izini buldu onun.,
Gelin de görün;
Bunlar, onun kanlara bulanmış elbisesi işte.
Zati (Zaten) aşıkların kanları kurumaz, herdem (Her zaman) tazedir..
Kan da yeni olunca kimin kanıdır, bilirsiniz.
Bütün kanlar eskileşir, kararır, kurur.,
Aşıkların kanlarıysa ta sonadek yenidir, gönülden coşar-durur.
Bu, eski bir kan davası diye savma başından.,
Aşıkların kanları, dünyada ne uyumuştur, ne de uyur.
Ancak, senin kanlı bakışındır bu bucakta kan döken.,
Nerkis gözlerindir sakiy (İnsan ruhuna Allah’ı sevdiren, Allah nuru saçan);
Koca sağrağı (Tanrı şarabı dolu kadehi) onlardır sunan.
Senin bakışındır;
Sarhoş gelir, gönüller çalar.,
O katı yürekli, o katı yaylı gelir de canlara kasteder.
İhsan (İyilik etme, iyi davranma) buna derler:
Ya o kaybolanı tekrar verirsin;
Yahut da değil mi ki o kayboldu-gitti, sen meydana çıkarsın.
***
DİVAN-I KEBİR 7 CİLT MEVLÂNÂ CELÂLEDDİNHAZIRLAYAN: ABDULBAKİ GÖLPINARLI KÜLTÜR BAKANLIĞI YAYINLARI/1385
***
Neler öğrendik;
Allah’ın sanatının meydana getirdiği yokluk âleminden bir parçanın varlık âleminde görünür kılındığını, bu âlemden kişilerin çok az ağızlarının tatlanacağını öğrendik.
Allah dostunu halk tarafından tanınınca bilince o kişinin kendi izine kaybettirdiğini, kanlı elbisesinden başka bir iz bulunamayacağını öğrendik.
Allah dostları aşıkların kanlarının kurumayacağını, kararmayacağını, uyumayacağını yani ölümsüz olduklarını öğrendik.
*
İşte böyle yaren;
Allah dostunun kendisine bağlanmışın kaybettiğini geri verdiğini, kendisi kaybolsa bile bağlı olanını meydanda bıraktığını, Tanrı şarabıyla sarhoş olup gelince kalpte oluşan duygularının kaynağını kendine bağladığını, bir bakışıyla bunları hallettiğini öğrendik, anladık.
*
RAVLİ
