(Mevlana Hazretleri
Şems Hazretlerini anlatıyor)
3050. A gönül, sırları bilip
anlayınca bütün işlerden-güçlerden geçtin, işsiz güçsüz kaldın.
Yürü, sevdalara düş,
deli-divane ol;
Ne diye akıllı oldun, ne diye ayıksın?
Düşünmek, bir şey elde etmek içindir;
Sense baştan-başa bağış
oldun-gitti.
Mecnun'un (Tutkulu sevenin) düzenine dikkat et;
Çünkü sen de düzenlerden geçtin.
Mademki ara-hayâya (Utanma duygusuna) sahip olmak, aklı başında bulunmak
istiyordun;
Ne diye sarhoş bir halde pazara
düştün?
Mademki bu yolun rintleriyle (Kendini Allah’a adamışlarla) dost oldun;
Bir bucakta (İşe karışmadan) oturmak fayda vermez sana.
Ovaya git, hani evvelce
bulunduğun ovaya;
Şu yıkık yerlerde çok gezdin-dolaştın.
Sana bitişik bir meyhanen var;
Onun kokusuyla sarhoş olmuşsun
sen.
Şu kokuyu bir al da ta meyhaneye
dek (Kadar) git;
Zaten koku gibi tez gider
olmuşsun sen de.
Zümrüdüanka (Yücelerde uçan, yeryüzüne inmeyen kuş) gibi Kafdağı’na
(Zümrüdü Anka’nın yeri yurduna) git;
Ne diye kuzguna, akbabaya dost
oldun?
Aslanlar gibi mana (Anlam) ormanına git;
Neden tilkiye (Kurnaza), sırtlana (Leşle
beslenene) dost oluyorsun?
Yürü, Yusuf’un (Güzel yaratılanın) gömleğinin kokusuna git;
Çünkü Yakub (Yusuf’un babası) gibi yaslara düşmüşsün.
Ne diye bir düşünce yüzünden çaresiz kaldın;
Baş aşağı kendine daldın da gamlara battın?
Seni, parça-parça bir araya
topladım ben;
Neden vesveseyle (Yanlış ve yersiz düşünce ile olmayacak bir şeyin olacağını
sanarak) yüz parça oldun?
Benim aşk mülkümden varını-yoğunu
çektin-götürdün de şu gurbet yurdunda böyle avare (İşsiz,
güçsüz, başıboş) oldun-gitti.
* Yeryüzünü, senin için beşik
yaptım;
Sense dondun (Hareketsiz kaldın), beşiğin tahtası oldun adeta.
Taştan Ab-ı Hayat (Ölümsüzlük
suyu) akıttım sana, sen kup-kuru âleme yüz tuttun, taş oldun, kaya kesildin.
Can oğlusun sen, işin-gücün
aşktır senin;
Ne diye gittin de her işe
sarıldın böyle.
Yüzlerce defa yaralandığın evin,
gene de kapısına düştün, çevresinde dönüp durmadasın.
Yüzlerce tatlılar tattığın eve ise
iyice inanmadın, kanmadın da kötülükler buyuran nefse kul oldun.
***
DİVAN-I KEBİR 6 CİLT MEVLÂNÂ CELÂLEDDİN
Hazırlayan: Abdulbaki GÖLPINARLI
KÜLTÜR BAKANLIĞI YAYINLARI/1385
***
Neler öğrendik;
1.
Hayatın,
yaradılışın sırlarını bilen kişinin iş yapmaktan soğumaması, aşkı tanıması,
tutkulu aşka ulaşması, aşkın sarhoşluğunu yaşaması gerektiğini öğrendik.
2.
Aşık kişinin
dünya düzenlerinden, oyunlarıyla uğraşmaktan vazgeçtiğini, aşk sarhoşu olarak
diğer aşıkların yanına gittiğini, dünya arkadaşlarını bıraktığını öğrendik.
3.
Aşık olan
kişinin yücelere gitmeyi, yüce yerde yaşayanlarla dost olması gerektiğini,
bunun için mana ile örtülmüş geniş alana gitmek gerektiğini öğrendik.
4.
Güzel yaratılmış
ahlaklı kişilerden gelen kokuya (Gizli davete)
doğru gitmemiz gerektiğini öğrendik.
5.
Kendi başına
düşünceye dalan kişinin çaresizlik içinde üzüleceğini öğrendik.
6.
Kendimizi
Mevlana Hazretlerinin öğretisi ile parça-parça toplanıp yanlış ve yersiz
düşüncelerden kurtulmamız, başımıza kötü şeyler gelecek korkusundan kurtulmamız
gerektiğini öğrendik.
7.
Dünya hayatına
bağlanan kişinin tatta gibi, taş gibi hareketsiz kalmayı seçeceğini öğrendik.
8.
Aşık kişinin
çalışkan olacağını, candan gelen çalışma içinde olacağını, her ne işe sarılırsa
verimli sonuçlar alacağını öğrendik.
*
İşte böyle yaren;
Kişinin evine ve kendisine verilen ilahi zevkleri
emeksiz ve ücretsiz verildiği için kıymetsiz görüp değerine göre davranmayan, inanmayan
kişi, hayalle birleşen istekleri önemseyerek kendisine istekleri efendi edip bu
ihtiyaç sandığı isteklere hizmet edeceğini öğrendik, anladık.
*
RAVLİ
