1810. (Hazreti Mevlana’nın kendini
anlatışı)
Her günüm cumadır benim (Her
gün müminlerin bayramını yaşarım), şu hutbemse daimî (Halka öğütlerim değişmez).
Şu minberim (Hitap ettiğim
yer) yücelerden yücedir, maksurem (Kısa bir
anlatımla) erlik, insanlık.
Bu minberin (Hitap edilen
yerin) basamağı, bir gün gelir de, insanlardan boşalırsa canlar (Mevleviler), melekler tutarlar da gayb âleminden
armağan olarak birini bulurlar, getirirler, oraya korlar;
Boş bırakmazlar o minberi (Öğüt
alanlara, arayışta olanlara bu yol aydınlatılır ve gösterilir, bu süreç bitmez).
Kuvvetli bir arkan var, dayancın, güvencin büyük;
Fakat gene de tutar, yüz çevirirsen güneşe benzeyen
o yüzün, yüz çeşit yardım eder sana.
Ay’a benzer yüzün (Karanlıkta
kalana yolunu aydınlatıp gösteren) olmadıkça tutar da Ay’a yüz döndürür
(İlgiyi keserse), bakarsam sen olmadıkça Ay,
yüzlerce fersah uzaklaşır benden, yüzlerce kere bezer (Usanır),
bıkar benden.
Can, sensiz kaldı mı yetime (Babası ölmüş kişiye) döner;
Ay, sensiz oldu mu ikiye bölünür (Bütünlükten ayrılır);
Cefa (Sıkıntı)
tohumunu ekersen gül bahçesi bile cefalar (Sıkıntı)
bitirir.
Serkeşliğe (Baş kaldırmaya)
girişir de cefa atına biner (Yasalara ve vicdana aykırı
yol almaya karar verirsen), koşturursan baldırlarını sıktın mı (Bu düşünceye sıkıca sarılırsan) kimin eli erer (Ulaşır) sana, kimin gücü yeter?
Canım efendim, konuğum senin, ey her konuğa zevk
olan, neşe kesilen;
Lütfedip (İyiliklerde
bulunup), kerem (Asilliğin, yüceliğin,
büyüklüğün gereği olanı) buyurup şu an, başımı kaşısan yeri (beni araştırsan, incelesen uygundur).
A çaresiz gönül, kefen giyin (Ölüme hazır ol), boynuna kılıç takın da huzuruna öyle
git;
Kötü işli, düzenbaz kişi, nerden tapısına (Bulunduğu yere) varabilecek onun?
A canım benim, ağacım bahçende bitip yeşermedi mi?
Gelişip de işretle (Tanrı
şarabından içmekle), sarhoşlukla (Kendimizden
geçmekle) uzlaşmadı (Anlaşmadı) mı, huy (Alışkanlık) edinmedi mi bunları?
A canım benim, varlığımın bütün cüzleri (Bir bütünün parçaları) senin sarhoşun;
Şu sarhoşlarımı (Sana ulaşma
yolunu seçmişleri) ağlatıp inleterek bırakma (Allahım).
***
DİVAN-I
KEBİR 2 CİLT MEVLÂNÂ CELÂLEDDİN
Hazırlayan:
Abdulbaki GÖLPINARLI
İstanbul
REMZİ KİTABEVİ 93
***
Neler
öğrendik;
1.
Mevlana
Hazretlerinin yücelerden öğüt verdiğini, öğütlerinin değişmediğini, er (İşini iyi bilen,
yetenekli, yiğit kişi) ve insan (Alışkanlıklar
ve davranış yönünden üstün nitelikli kimse) olmayı öğrettiğini öğrendik.
2.
Mevlevi kültürü
içinde yaşayan, düşünme ve konuşma yeteneği olan, evreni bütün olarak
kavrayabilen Hazreti Mevlana’ya tutkulu bir sevgiyle bağlı olan er kişinin
Mevlana Hazretlerinin sözlerini devam ettireceğini öğrendik.
3.
Mevlana
Hazretlerine bağlananın sonra ayrılanın bile yüzlerce yardım göreceğini
öğrendik.
4.
Allahın konuk
olduğu her gönlün sevinç ve neşe içinde olacağını öğrendik.
5.
Ölümü göze alıp
Allah’a ulaşma yolunda hazırlık yaparak yola çıkmamız ve hızlı ilerlememiz
gerektiğini öğrendik.
*
İşte böyle yaren;
Mevlana Hazretlerinin Allah’a ulaşma yolunda yola
çıkacaklara dua ettiğini, görünür ve görünmez yardım ettiğini, yolu gösterip
aydınlattığını öğrendik, anladık.
*
RAVLİ
