19 Ağustos 2015 Çarşamba

DİVAN-I KEBİR 2 CİLT 250 İNCİ BEYİT

250. İş başaran, ihtiyaçlar gideren yüzük, Süleyman’ın yüzüğüdür, o da sana rehin edilmiş (Borçlunun daha sonradan geri üzere değerli bir şeyini alacaklıyla vermesi);
Elindeki delili, hücceti (Yazılı delili) elden çıkarma.

Tövbe ayı geçti, dünyaya öylesine bir ay doğdu ki bir anda yüzlerce ahd-ı (Verilen sözü, yemini), tövbeyi (İşlediği bir günah veya suçtan pişman olarak bir daha yapmamaya karar vermeyi) bozdurur gider.

Ne sersemdir (Bilinci ve duyguları zayıflamış, düşünmeden hareket eden, ne yaptığının farkında olmayan) o baş ki onun yüzünden donup sersemleşmez;
Ne ahmaktır  (Bilgiyi doğru kullanamayan) o gönül ki onun karşısında kurduğu şeyleri kaybetmez.

Biz burada topalladık (İşleri gereği gibi yürütemedik), evin kapısını ört:
Yayılanlar (Çok çeşitli yönde dağılmalar) da bu tapıda topaldır (Bu yerde ilerleyemezler), uçanlar da.

Ey aşk, tüm bir varlıksın sen;
Hem taçsın, hem zincir;
Hem Peygamber’in davetisin, hem ümmetin inançtan inanca geçişi, halden hale girişi.

Bizi yokluktan, ciğeri yanmış, susamış bir halde sen var ettin de gözümüzü şu devlet çeşmesine diktin.

Tikenim senin yüzünden gül kesildi, cüzlerim (Parçalarım) kül haline geldi;
Önümüz de rahmet bizim, sonumuz da rahmet.
(Ümmetim kutlanmış bir ümmettir;
Bilemem evveli mi hayırlıdır, âhırı (Sonu) mı?
Ümmetim rahmet edilmiş bir ümmettir, suçu örtülmüştür.
Tövbesi kabul edilmiştir.(Hadis) (Al Camii;1 s.54))

Gülü (Güzelliği) tikende (Hoşa gitmeyen durumlarda) gör, dikensiz gülü herkes görür;
Tümü (Tamamı) cüzde (Parçada) gör;
Ehliyet de budur zaten.

Şarabı korukta (Sonuçta ne olacağı) gör, varı yokta gör.
Ey Yusuf (Güzel insan), padişahlar padişahlığını, saltanatı kuyuda (Allah’tan gelecek yardımı beklemekte) seyret.

Gülü olmayan (Güzelliği olmayan) diken (Rahatsızlık veren kişinin), yeşilliğin başköşesine kurulamaz;
Bir avuç toprak, canı olmadıkça başı, bıyığı nerden bulacak (Delikanlı olamaz, çocuk olarak kalmaya devam eder)?
                          ***   
DİVAN-I KEBİR 2 CİLT MEVLÂNÂ CELÂLEDDİN
Hazırlayan: Abdulbaki GÖLPINARLI
İstanbul REMZİ KİTABEVİ 93
                             ***
Neler öğrendik:
1.    Allah’ın işi başarma güç ve yetkisini insana geçici olarak verdiğini bilmemiz, bu yetkiyi kullanmamız gerektiğini öğrendik.
2.    Allah’ın verdiği yetkiyi sersemleşmiş, bilgiyi ve aklını doğru kullanamayanların yararlanamayacağını, ilerleyemeyeceğini öğrendik.
3.    Aşkın tüm bir varlık olduğunu, insanın gücü ve süsü olduğunu, kendine bağlayan sağlam bağ olduğunu öğrendik.
4.    Bir güzelliğin yanız bir güzellikten ibaret olmadığını, zorlukları, problemleri ile birlikte kabul etmemiz, bu şekilde sevmemiz gerektiğini öğrendik.
5.    Her şeyi bütünlüğü içinde görmemiz ve değerlendirmemiz gerektiğini öğrendik.
6.    Tüme varış ve tümden geliş düşüncesiyle görmeye ve anlamaya çalışmanın insana; isabetli görüşte yetenekli kıldığını öğrendik.
7.    Allah’tan her an gelen yardımı görmemiz ve anlamamız, çok duyarlı olmamız gerektiğini öğrendik.
8.    Her şeyin yokluk âleminden varlık âlemi olan dünyaya geldiğini, insanın buradaki etkisini görmemiz ve anlamamız gerektiğini öğrendik.
                                  *
İşte böyle yaren;
Çocukluktan kurtulup gerçek hayatta kendine düşen görev ve sorumluluğu yerine getirebilmesi için kendine doğru yolu gösterecek, bu yolu aydınlatacak kişiyi bulması, bu kişiye tutkulu bir sevgiyle bağlanması ve ona hizmet etmesi gerektiğini öğrendik, anladık.

Ben bilirim, ben yaparım diyenler; yaşları ilerlese de çocuk olarak kalmaya, kötü bir sonuca varmalarının kaçınılmaz olduğunu öğrendik, anladık.
                                  *

RAVLİ

Popüler Yayınlar