(Mevlana Hazretler Allah’ın sanatını anlatıyor)
2030. Her yanda bir alamet (Belirti, işaret, iz, nişan):
Her solukta bir kıyamet (Gürültülü karışıklık, gürültü patırtı).
Hem de söze dalarsam kınamayasın beni diye.
Tanrı alnıma bunu yazmış (Kaderim olmuş):
Gönlüme ne ekmiş acaba?
Sabrımı (Olacak veya gelecek bir şeyi telaş göstermeden bekleme erdemimi) öldürdü Tanrı?
Ne sabır kaldı artık, ne sabreden.
Gönlümde olan (Kalpte oluşan duyguların kaynağı) tümden suyla yağ...
Ah. sözün de sırası mı?
Yanıyorum, ah aşkın (Güçlü sevginin) elinden, ah.
Sırrının sabahı ağardı (Aydınlandı);
Lütuf (İyilik ve yardım) yelinin (Rüzgârının) kokusu geldi;
Bol-bol ihsan çağı (İyilik etme, iyi davranma, bağışlama zamanı) geldi-çattı;
***Görene apaçık göründü.
Gökten yağdırdı o lütfü (İyiliği, yardımı):
Aşktan yarattı onu;
Küpten doldurdu onu;
***Anlayana (Nesne veya düşünceyi her yönüyle ne demek olduğunu, neye işaret ettiğini değerlendirene) anlattı onu.
Kendisine kavuşturmak için bezedi (Süsledi) onu;
Aslına (Gerçek özüne) kavuşturdu onu;
Işığıyla ışıttı onu, uykudan uyandırdı onu.
Onlarca bir eşi-örneği yok onun:
Hepsi de kul-köle (Sevgiyle bağlanıp dostluğunu devam ettiren, karşılıksız hizmette bulunanlardır) ona...
Üstündür (Benzerine göre daha yüksek bir düzeyde olandır), uludur (Erdemleri bakımından çok büyük, yücedir), ganidir (Zengindir, varlıklıdır).,
Satın alınmaz (Kendine mal edemez), kimse râm edemez (Boyun eğdiremez) onu.
Ululadı (Ağırladı) bizi, ihsanda (Karşılık beklemeden yardım etti, iyiliklerde) bulundu bize;
Arıttı bizi, sevindirdi.,
Ne gelecekse söyledi bize, ne geçtiyse haber verdi.
Gölge saldığı (Korumaya aldığı) yer arındı (Temizlendi);
Orada yatıp kalkana, orayı yurt edinene ne lütuflar (İyilikler, yardımlar) etti;
Onun gibisi ne şehirlerde var, ne köylerde.
Şemseddin, bir seher çağı Tebriz'den doğdu...
Işığının parıltıları (Cisimleri görmeyi, renkleri ayırt etmeyi sağlayan fiziksel enerjinin göze çarpan parlaklıkları) gönlüme vurdu:
gönlüm, o ışıklara bir yurt kesildi.
***
DİVAN-I KEBİR 7 CİLT MEVLÂNÂ CELÂLEDDİN
Hazırlayan: Abdulbaki GÖLPINARLI
KÜLTÜR BAKANLIĞI YAYINLARI/1385
***
Neler öğrendik;
Mevlana Hazretlerinin olan ve bitenleri tekrar göz önüne getirerek görüşümüzü tazelemek, yeniden değerlendirme yapılmasını istemesini kınama yapmamamız gerektiğini öğrendik.
Mevlana Hazretleri kendine çizilen kaderi yaşadığını, elinden sabretmenin alınarak coşkunluğun verildiğini öğrendik.
Aşkın tesiri ile duygularımızın kaynağı kalbimizin suyla, yağla çok büyük amaca ulaşmak için görevler yüklediğini öğrendik.
Allah’ın karanlıkta bıraktığını aydınlatma kararıyla yapacağı iyiliklerin ve bağışların müjdesi kokuların geldiğini, gören gözü olananın da apaçık gördüğünü öğrendik.
Anlayan kişiye büyüklüğünün gereği yapacağı iyilikleri gökten indirerek gösterip doldurduğunu öğrendik.
Kendisine kavuşturmak için yarattığı kişiyi süsleyip aslına döndürdüğünü, ışığıyla aydınlatıp uykudan uyandırdığını, kendi haline bırakmadığını öğrendik.
Allah’ın eşi ortağı olmadığını, üstün, ulu, zengin olduğunu, herkesin sevgiyle bağlanıp dost olduğunu, karşılıksız hizmet etmek için hazırlandığını öğrendik.
Allah’ın kendisini bilen saygı duyan kişiyi iyiliklerde bulunduğunu, temizlediğini, sevindirdiğini, gelecekte olacaklara, geçmişte olmuşlara bilgi verdiğini öğrendik.
Allah koruması altına giren kişileri temizlediğini daimi yer edinip kalanlara iyiliklerde yardımlarda bulunduğunu, özel şehirlerde yaşattığını öğrendik.
*
İşte böyle yaren;
Sabahın güneş doğmadan önceki zaman Tebriz şehrinde bir ışığın doğduğunu, bu ışığı fark eden Mevlana Hazretleri bu parıltıya gönlünde yurt oluşturduğunu, yıllar sonra bunun Şems hazretleri olduğunu öğrendik, anladık.
*
RAVLİ
