(Mevlâna hazretleri Şems Hazretlerini anlatıyor)
3830. Yazıklar olsun erlerin hepsi de baş kodu (Aşk uğruna ölümü göze aldı)- yattı (Bu uğurda öldüler)...
Aşk şarabı (Tanrı şarabı) yapacağını yaptı, hepsi yıkıldı-gitti.
Aşk ateşiyle hepsine de kaftanları (Üstlerine toplumun giydirdikleri) dar geldi;
Başlarından külahları çıkardılar (Önemsenen değerleri bıraktılar), bellerinden kemerleri çözdüler (Hizmet etmekten vazgeçtiler).
Bu kadar kavga-gürültü, bu kadar sertlik-kabalık, bu kadar uyuşmazlık da ne?
Hepsi de aynı yolun yolcusu, aynı kervanın ehli (Ustası) değil mi;
Hepsinin de azığı (Yiyeceği, içeceği) aynı azık değil mi?
Sakıy (İnsan ruhuna Allah’ı sevdiren, Allah nuru saçan), el (Dağıtan) benim, etek (Topladığın) senin...
Mahmurum (Sarhoşluğun sebep olduğu sersemlik);
Gönlümün (Kalbimde oluşan duygularımın kaynağına) dileğini sen ver. sen insaf et (Acı, hakkımı tanı);
Başkaları insafsız (Acımaya, vicdana veya mantığa dayanan adalet yok) .
Artık onarılmam ben;
Çünkü sen yıktın beni...
Zati bu yapıdakilerin hepsi de senin şarabınla (Tanrı şarabıyla) yıkılmış -gitmiş.
Tanrım, bana acımayana (Kötü durumuma üzülmeyene) sen acı;
Sıfatların (Görev, ödev, hukuk) hakkıyçin (Adalet için) beni öldürmekte usta olanlara sen merhamet et (Acı).
Beni kendimden geçir (Bilincimi işlemez duruma getir,kendimi kaybedeyim);
O halde hürriyetler var benim için...
O (Aşıklar) topluluğun kuluyum (Sevgiyle bağlanmış)- kölesiyim (Karşılık beklemeden hizmet edeniyim) ki kendi varlıklarından da geçmişlerdir, benliklerinden de.
Gönül perdesinin (Gizlediğim kalpte oluşan duygularımın kaynağının) ardında Ay gibi (Beyaz yüzlü) kızlarım var;
Gökyüzünün Ay yüzlüleri de damlalarım benim.
Kızlarım şeker gibi baştan - başa tatlı, Şirin (Cana yakın, hoş, tatlı, sevimli);
Gökyüzü Hüsrevleri (Ölümsüzleri) onların ardına düşmüş Ferhad'lar (Sevenlerdir).
Hepsi de doğanlar gibi padişahtan başkasına göz yummuş (Görmezlikten gelen).,
Onlar hor-hakıyr (Değersiz, önemi olmayan, aşağı) kişiler değil;
Leş (Çok kötü kokan) çevresinde dönüp dolaşmazlar.
***
DİVAN-I KEBİR 7 CİLT MEVLÂNÂ CELÂLEDDİNHAZIRLAYAN: ABDULBAKİ GÖLPINARLI KÜLTÜR BAKANLIĞI YAYINLARI/1385
***
Neler öğrendik;
Sözün, kelimelerin, harflerin, söylemlerin, solukların aşkı ifade edemediğini, aşıkların bunlarla uğraşmadığını, aşk sarhoşu olduklarını, üzerine yapışmış toplumsal adet ve gelenekleri bıraktıklarını öğrendik.
İnsanların hayata geliş ve gidiş yolunun aynı, yaşam gereklerinin aynı olduğunu, fakat bu aynılıkta uyum yerine kavga-gürültü, sertlik ve kabalığın hakim olduğunu öğrendik.
Aşık kişinin insan ruhuna Allah’ı sevdiren, Allah nuru saçan Allah dostlarının verdiği sarhoşluğu ve onların verdiklerini önemsediklerini öğrendik.
Allah dostlarının topluluğuna ait olanların benliklerinden, varlıklarından geçmiş olduklarını öğrendik.
*
İşte böyle yaren;
Mevlana Hazretlerinin kalbinde oluşan duyguların kaynağında güzellikleri olduğunu, gizlediğini, padişahtan başkasına bakmayan güzellerle sarılı olduğunu, rahatsız edici kişilerin olmadığını öğrendik, anladık.
*
RAVLİ
