(Mevlâna hazretleri aşıkları anlatıyor)
3510. Hele a aşıklar, muştuluk (Sevindiren haber) size...
Artık ayrılık kalmadı, buluşma devleti geldi-çattı;
Artık Tanrı, Tanrılığını sürecek.
Kerem (Soyluluk, ululuk, büyüklük) üstüne kerem gelmede, binlerce bayram gelip çatmada;
İki (Madde ve mana) dünya da mürid (Şeyhine bağlanarak ondan yolu öğrenen, onun yolunda ilerleyen) olmada;
Sen hala nerdesin?
Vefa (Sevgiyi sürdürmede, sevgi, dostluk bağlılığının) şekerini ekersin (Yaşamın tatlılaşır);
Canın başını kaşırsın;
Zemaneden (İçinde bunululan zaman) utanır-arlanırsın (Onursuz sayılacak veya gülünç olacak bir duruma düşmekten üzüntü duyarsan) da dokuzuncu göğe ağarsın (İhtiyaçsızlık şehrine ulaşırsın) artık.
Lütfu (Önem verilen, sayılan birinden gelen iyilik ve yardım), keremi (Soyluluğu, ululuğu, büyüklüğü), seni tutar, kendisine çeker;
Gönlünün muradına (Kalpte oluşan duygularının isteklerine, dileklerine) erersin (Kavuşursun);
Ne bunun gamı kalır;
Ne onun...
Tertemiz oluş, hükmünü sürer-gider.
Hele a gerçek aşıklar, birbirinizle uzlaşın (Aranızdaki düşünce veya çıkar ayrılığını, karşılıklı ödünlerle kaldırarak uyum sağlayarak, karşılıklı anlaşarak ve uygun kalarak da yol alın);
Vefalı (Sevgisi geçici olmayan) dostun içinden kutsuzluğu (Uğursuzluğu) aşan bir kutluluk (Uğurluluk, bolluk ve iyilik) coşmada.
Durağın topraktı;
Gizlice bir yolculuğa çıktın;
Sonunda insanlık durağına eriştin, insan oldun...
Fakat burda da kalma.
Sen yolcusun, yürü;
Göğe doğru yol al ama sen bu paramparça bucakta (Kenarda, köşede, yerde) kalakalmışsın;
Allah kurtarsın.
Gönül, yürek adını taktığın şu bir katre kana bak...
Bütün dünyanın çevresini bir solukta döner-dolaşır;
Ama yürüyüp uçarak değil.
Gözünün ışığına dikkat et, göklere vurmada...
Ona ışık verenle bildik (Yakın) olmaya bak.
Söz söylemeyi bırak;
Ayağın yok mu senin?
Ulu (Ahlakın övdüğü iyi olma, alçak gönüllü, yiğit, doğruluk ve başka nitelikleri bakımından çok büyük, yüce) kişiysen ne diye bu daracık yerde tutsaksın?
***
DİVAN-I KEBİR 7 CİLT MEVLÂNÂ CELÂLEDDİN
HAZIRLAYAN: ABDULBAKİ GÖLPINARLI
KÜLTÜR BAKANLIĞI YAYINLARI/1385
***
Neler öğrendik;
Allah'ın kendisine âşık olanlarla ilgilenme zamanının geldiğini, aşıklara bu müjdenin duyurulduğunu öğrendik.
Allah'ın ululuğunu, asilliğini, büyüklüğünü dostları vasıtasıyla gösterdiğini, madde ve mana her ne varsa Allah dostlarına bağlanarak ondan yolu öğrenip, onun önerdiği yoldan gitme vaktinin geldiğini öğrendik.
Belirli bir yaş ve konuma gelenin ham yaşama devam etmekten üzüntüye düşüp kendisini kurtarma, olgunluğa doğru yola girmesi, kendisine kılavuz bulması gerektiğini öğrendik.
Gerçek aşıkların birbiriyle ayrışan konuları karşılıklı ödünler vererek uzlaşacaklarını, birbirlerine anlayış göstereceklerini, bir ve beraber olacak anlayışla hareket edeceklerini öğrendik.
İnsanın ilk durağının toprak olduğunu, yolculukta insan durağına ulaştığını, burada durmamak göğe doğru yol almak, dünyada bir kenarda kalmamak gerektiğini öğrendik.
Kalbimizde oluşan duyguların kaynağı ile düşünce gücü ile bedene ihtiyaç duymadan, yol yürümeden, dünyayı bir anda dolaşabileceğimizi öğrendik.
Allah'ın verdiği güçle göklere kadar ışığımız vurduğunu, bu gücü verene yabancı kalmamak gerektiğini öğrendik.
*
İşte böyle yaren;
Sözlerin oyalayıcılığından kendimizi kurtarıp ulu kişi olmaya doğru yürümemiz, ulu kişi olunca da yolun bitmediğini görmemiz, bu olgunluğu, güzelliği yaşamamız gerektiğini öğrendik, anladık.
*
RAVLİ
