(Mevlana Hazretleri
Şems Hazretlerini anlatıyor)
1370. Ne vakte dek (Zamana kadar) yabancılara koçulacaksın (Kucaklayıp sarılacaksın)?
Gel a can, onlar nerden
bilecekler senin kadrini (Değerini)?
Güzelim boyunu-posunu (Gür ve uzun vücudunu) gizle onlardan;
Körler (Olguları
sezme ve kavrama yetisi, dikkati olmayan) nerden bilecekler bahçedeki serviyi
(Sevgilinin boyu)?
Salına -salına (Uyumlu hareketlerle hafifçe bir yandan bir yana eğilerek,
yürüyerek) meydana doğru gel;
Orada kalma, eşekler (Kaba ve düşüncesiz kişiler) ne bilsinler, meydan (Fırsat, imkân, vakit) nedir?
Çevgenini (Topa (Eli ayağı olmayanın) vurularak
istenilen yere göndermeye yarayan ucu kıvrık sopa) bizim kapımıza vur;
Hamlar (Kaba,
toplum kurallarını bilmeyen, incelmemiş), o çevgenin lütfunu (İyiliğini, yardımını) nerden bilecek?
Yıkık yeri münkir (Kabul etmeyen) kuzgunlara (Tüyleri
siyah renkte olup mavi renkte parlayan kuşa) bırak;
Kuzgunlar, mamur (Gelişip güzelleşmiş, hayat şartlarının uygun duruma
getirilmesi için üzerinde çalışmış olan, bakımlı, yer olan) şehir nedir,
ne bilirler ki?
Bedene tapanlar (Vücuduna çok önem verenler), gönül (Sevgi, istek, düşünüş, anış, hatırlamanın, kalpte oluşan
duyguların kaynağı olan göğüs) ülkesini ne bilsinler;
Yoksullar, padişahların huylarını
(İnsanın yaradılış ve ruh özelliklerinin bütününü,
alışkanlıklarını) nerden bilecekler.
* Şu elsiz-ayaksız bir avuç halk,
Rüstem-i Destan'ı (İran kahramanını),
ne bilsin?
Gece oldu mu herkes uykuya dalar:
Herkes, balıklar gibi suya
dalar-gider.
Âşıkların gözleriyse sabaha dek
uyanıktır;
Bütün gece, o mihraba (Umut bağladığı yere) bakıp dururlar.
Onların eşi-dostu, gönüllerindedir;
Arkadaşlar geçip gitse bile ne
gam (Tasa, kaygı, üzüntü) onlara?
***
DİVAN-I KEBİR 6 CİLT MEVLÂNÂ CELÂLEDDİN
Hazırlayan: Abdulbaki GÖLPINARLI
KÜLTÜR BAKANLIĞI YAYINLARI/1385
***
Neler öğrendik;
1. Mevlana Hazretleri Şems Hazretlerinden ayrılmasıyla derin üzüntülere
düştüğünü, yabancıların onun değerini bilemeyeceğinden zarar görmeden geri
dönmesini istediğini öğrendik.
*
İşte böyle yaren;
Âşıkların gönül dostlarını aradıklarını,
özlediklerini, herkes uyusa da uykusuz kalıp yollarını beklediklerini öğrendik,
anladık.
*
RAVLİ
