2940.(
Mevlana Hazretleri Tanrı dostu sevgilinin genel
etkilerini anlatıyor)
Yok,
olanın bir şey icat etmeye nerden eli-ayağı olacak?
Tanrı’nın
lütfu (İyiliği), yoğa varlık verir ancak.
Yok,
gibi otur çünkü namazda selam, ancak otururken verilir.
Su,
ateşin üstünde kendini koyuverir de şaşırır gider;
Çünkü
ateş kıyamdadır (Ayakta emir almaya hazırdır),
suysa secdede (Hakkında verilecek hükme baş eğmiştir).
Dudak
sustu mu gönül yüzlerce dil elde eder;
Sus,
niceye (Ne kadara kadar) bir onu deneyip
duracaksın, niceye bir?
Ateş,
dün dumanın kulağına eğildi de gizlice dedi ki:
Bana
hiç dayanamaz, ödağacının arası pekiyidir benimle.
Benim
kadrimi (Değerimi) o bilir, bana o şükreder,
çünkü öd ağacının kârı (Kazancı), yok
olmasındadır, kadri (Değeri) o vakit ortaya
çıkar.
Ödağacı,
baştan ayağa kadar düğüm-düğümdür, yoklukta açılıp saçıldı mı o düğümler de
çözülür, açılır.
A
benim yalımlar yiyen, ışıklar yutan dostum, hoş geldin, merhaba.
Merhaba
a bende yok olan, bana can veren şehidim, a benim tanıklarımın, a beni görüp
bilenlerin kendisiyle övündükleri dost.
Bak
da gör, gök de varlığa dalmış, yeryüzü de;
O
gök kubbeden de yokluğa kaç, şu kör yerden de;
Yokluğa
sığın.
Yokluktan
kaçan can (Güç ve dirilik veren, madde dışı varlıktan
kaçan), devletten (Sorumluluk almaktan kaçan),
ikbalden (İstek ve arzusuna kavuşmaktan kaçan),
kutluluklardan kaçan yomsuz (Müjdesi olmayan)-kutsuz
(Uğursuz) kişidir.
***
DİVAN-I
KEBİR 2 CİLT MEVLÂNÂ CELÂLEDDİN
Hazırlayan:
Abdulbaki GÖLPINARLI
İstanbul
REMZİ KİTABEVİ 93
**
Neler
öğrendik;
1.
Allah’a, Allah
dostlarına inanıp varlıktan sıyrıldığımız zaman yeni bir var olma gücünün bize
verildiğini öğrendik.
2.
Allah’a, Allah
dostlarına inanmak ve onların hamuru yoğurduğu gibi hiç direnç göstermeden
şekil verip bizi pişirmesine razı olmamız ve istememiz gerektiğini öğrendik.
3.
Allah’a, Allah
dostlarına inanmamız, deyip durmaktan vazgeçmemiz gerektiğini öğrendik.
4.
Allah’a, Allah
dostlarına karşı yok olmamız, çözülüp dağılmamız, onlarla var olmamız
gerektiğini öğrendik.
*
İşte böyle yaren;
Yokluktan insanın canının kaçtığını, oysa kaçmayanın,
canını bu yere bağışlayanın saygın, sevilen, müjde veren, dedikleri çıkan kişi,
kutlu ve mutlu kişi olacağını öğrendik, anladık.
*
RAVLİ
