(Mevlâna hazretleri Şems Hazretlerini anlatıyor)
7360. Bir lokma (Ağza bir defada alınıp götürülen yiyecek parçası) ekmek çiğnendi de yendi mi can olur, canlının yaptıklarını yapar.
Bir sanatkara gıda olursa o lokma, sanatkarlık eder.
Bela (Büyük zarar ve sıkıntıya yol açan olay), senin gönlünü (Kalbinde oluşan duyguların kaynağını) döver (Canını acıtır), ezerse (Üzerse, sıkıntıya sokarsa) belanın ta kendisinden ballar yer, şerbetler içersin (Sonuçta tatlı kazanımlara kavuşursun).
Ecel, başını ezerse o vakit anlarsın ki tümden başmışsın sen.
Beden yumurtasında şaşılacak bir kuşsun;
Yumurtadasın da o yüzden uçamıyorsun.
Beden yumurtası çatlar, kırılırsa hem uçarsın, hem canını kurtarırsın.
Yolculuk sevdası, yolculuğu anıştan ileri gelir;
İnsan yolculuğu anar (Aklına getirerek sözünü ederse veya düşünürse, hatırlarsa) da yola düşer.
Halbuki sen oturmuş, kalakalmışsın;
Şu yolculuk vehmiyse, hünersizliğinden bir zamandır senin.
Yarabbi, şu eğri vehminden kurtar onu.,
Deve de vehmi veren sensin, periye de.
Mademki yerleşmişsin, yola düşmüyorsun;
Ağzını yum;
Yolculuğu anıp durma.
***
DİVAN-I
KEBİR 7 CİLT MEVLÂNÂ CELÂLEDDİN HAZIRLAYAN: ABDULBAKİ
GÖLPINARLI KÜLTÜR BAKANLIĞI YAYINLARI/1385
***
Neler öğrendik;
İçimize aldığımız, hazmettiğimiz bir ekmek parçası bile olsa canımıza kuvvet verdiğini, canlandırıp iş yaptırdığını, sanatkara mesleğini ustalıkla yaptırdığın öğrendik.
Kişinin başına bir bela gelip sıkıntıya soktuğu zaman bunun Allah'tan imtihan için başına geldiğini kabul edenin bu acıdan, bu sıkıntıdan kendine dersler çıkaracağını, sonrasında daha tatlı kazanımlar sağlayacak bilince ulaşılacağını öğrendik.
Ölüm başımıza gelince ne çok sahip olduğumuzun, çok şeye hükmettiğimizin farkına varacağımızı, esas kişiliğimizin ve yetkimizi anlayacağımızı, fakat bunu yeteri bilinçli bir şekilde kendimizi tanıyamadığımızı, kullanamadığımızı öğrendik.
Kendinimizi bulunduğumuz yer ve ortamdan dışarı çıkararak hayatın gerçekleriyle algı ve bilgilerimizi zihnimizde duru ve aydınlık olarak yaşamamız, değerlendirmemiz, dersler çıkarmamız gerektiğini öğrendik.
Herkesin yapamayacağı işi yapmak için beceriyi ustasından öğrenmemiz, konuyla ilgili kötü ihtimalleri akla getirip yanlış ve yersiz iş yapma korkusundan kendimizi kurtarmamız gerektiğini öğrendik.
Allah'tan yanlış ve yersiz düşünceden, olmayacak bir şeyin olacağını sanmaktan kurtarması için dua etmemiz gerektiğini öğrendik.
Yersiz korkuya, kuşkuya, düşmekten, kurtulmak için bize doğruyu olduğu gibi söyleyecek Allah dostuna ihtiyacımız olduğunu öğrendik.
*
İşte böyle yaren;
Allah huzuruna çıkmak için yola çıkmayanın, bulunduğu yere iyice yerleşmişin susması, bu yoldan konuşmaması gerektiğini öğrendik, anladık.
*
RAVLİ
