Hakka güvenmek ve işleri ona havale etmektir.
Kanunlara, yasalara uygun davrandıktan ve gereken çalışmayı yaptıktan sonra işin olurunu ve sonunu Tanrı’dan beklemektir.
İnsanların gücünün yetmediği işleri Tanrı’ya havale edip keder ve üzüntüyü bırakmaktır.
Herhangi bir oluşumun olması için sebeplerin gereğini yapmak yeterli değildir.
Yaratıcının dilemediği bir oluşum hiçbir zaman meydana gelmez.
Tanrı’nın dilediği bir şeye de hiçbir kuvvet engel olamaz.
Ne var ki, Tanrı çok oluşumu sebebe bağlamış, bu sebepleri yerine getirdikten sonra o oluşumun olması için araç etmiştir.
Diğer bir anlatımla sana vereceklerini çalışma, uğraşı sebeplerinin içine bırakmıştır.
Tevekkül, bu çalışmalar, araçlar ve sebepleri yerine getirdikten sonra onun meydana gelmesi için Tanrı takdirine bırakmaktır.
Tevekkül, teslim ve dağıtım olarak birbirini tamamlayan ve birinden diğerine geçilen üç derecedir.
1.Tevekkül Tanrı’ya güvenmektir.
2.Tevekkül Nefsini Tanrı’ya teslim etmektir.
3.Tevekkül, işleri ona havale etmektir.
Buna göre işin başı tevekkül, ortada teslim ve sonucu sevinçle karşılayıp kabul etmektir.
Tevekkül: Tanrı’ya güvenme, her durumda sadece Tanrı’ya sığınma, kalbin Tanrı’ya güven duymasıdır.
Tevekkül vesveseden, endişeden, rızık kaygısından kurtaran, insanı huzura, rahata kavuşturan Tanrıya güven halidir.
Sonucun elde edilmesi için gerekli tedbirler alındıktan sonra, gerekli çalışmalar yapıldıktan sonra tevekkül etmek gerektiği Peygamberimizce önerilmiştir.
(Önce deveni sağlam bir kazığa bağla, sonra tevekkül et)
*
RAVLİ
